De Haribana-stijl ontstond tijdens de pandemie, toen de aanvoer van verse bloemen en andere materialen in Singapore beperkt was. Door het tekort aan materialen zag Harijanto Setiawan, vooral gekend voor zijn flamboyante creaties met een overvloed aan soorten en materialen, zich genoodzaakt om zijn stijl drastisch te herzien en een nieuwe manier te bedenken om met zo min mogelijk materialen toch hoogwaardige, impactvolle ontwerpen te maken. Voor Harijanto Setiawan was de pandemie eigenlijk een zegen omdat de nieuwe realiteit zijn passie voor bloemschikken opnieuw aanwakkerde en het hem noodzaakte om zichzelf heruit te vinden en een ander aspect van zijn persoonlijkheid als ontwerper te tonen – ver weg van de extravagantie die iedereen van hem gewend was. Het stelde hem in staat terug te keren naar zijn roots als architect. Hoewel Harijanto’s verbeelding nog steeds grenzeloos was, moest de realisatie van zijn ideeën nu binnen de realiteit van de pandemie passen. Een paar grasjes en een enkele bloem zijn voldoende om een Haribana te creëren, een architectonisch designstatement met één bloem als centraal punt.